Πολλά ακούστηκαν για τον τίτλο. Αφουγκράστηκα φόβο για ακόμη ένα cash grab, πολλά bugs και glitches. Λίγο λίγο το όνομα Assassins’s Creed είχε αρχίσει να χάνει την αίγλη του, δημιουργώντας πιστούς αντί-φαν, που έσπερναν τον πανικό για καταστροφή της σειράς. Αλλά η Ubisoft είχε άλλη άποψη, και φέτος έβαλε τα δυνατά της να διαψεύσει κάθε είδους επίθεση προς το αριστούργημα που λέγεται Assassin’s Creed και ιδιαίτερα το Syndicate.
Το μόνο που είναι σίγουρο, είναι πως η ομάδα δούλεψε, άκουσε τις παρατηρήσεις των παιχτών, πρόσθεσε νέα στοιχεία και προσπάθησε τελικώς να επαναφέρει τη σειρά σε γνώριμα και καλά μονοπάτια.
Ξεκινώντας τη βόλτα μας στις λονδρέζικες πλατείες, ας δούμε λίγο τι συμβαίνει γύρω μας, και πιο είναι το backstory του τίτλου, το οποίο περιλαμβάνει τους δύο νέους πρωταγωνιστές, Evie και Jacob Frye.
Φέτος πάμε Λονδίνο
Όσοι έχετε παίξει έστω και μια φορά έναν από τους τίτλους Assassin’s Creed, θα γνωρίζετε πως υπάρχει μια κόντρα ανάμεσα στους Assassins και τους Templars με κοινό τους στόχο το κυνήγι των αρχαίων αντικειμένων του First Civilization. Ο σκοπός είναι οι μεν να σταματήσουν τους δε από την προσπάθεια παγκόσμιας κυριαρχίας και επιβολής της εξουσίας τους.
Στο Syndicate ξαναζούμε(όντας Initiate) την Αγγλία του 1864 και συγκεκριμένα την πόλη του Λονδίνου, όπου οι Templars έχουν εδραιώσει για χρόνια την παράταξη τους εξουσιάζοντας, εκμεταλλευόμενοι τον απλό κόσμο. Έτσι έχουν έναν πολύ δυνατό μηχανισμό για την λειτουργία τους, επάνω σε όλους τους τομείς της χώρας όπως η οικονομία, πολιτική, συμμορίες και η αστυνομία.
Εδώ έρχονται και δένουν τα αδέρφια Frye, πεπεισμένοι να διαλύσουν το αιμοσταγές παρακλάδι τον Templars στο Λονδίνο και να δώσουν πίσω την πόλη, στα χέρια του απλού κόσμου. Αν και τα δύο αδέρφια έχουν τον ίδιο στόχο, επιλέγουν διαφορετικούς τρόπους για νικήσουν τους Templars. Ο Jacob δημιουργεί μια συμμορία με όνομα ‘The Rooks‘ προσπαθώντας να πάρει πίσω τα εδάφη και η Evie συνεχίζει να ερευνά και έπειτα να ενεργεί, έχοντας μια πιο stealth προσέγγιση σε σχέση με τον αδερφό της.
Το παιχνίδι κινείται γενικά σε αυτές τις γραμμές όσον αφορά το story, με διάφορες ιστορίες να συμβαίνουν κατά την διάρκεια των sequence, όπως η γνωριμία με γνωστά ιστορικά πρόσωπα σε μεγάλο βαθμό, ξαναζώντας ιστορικές στιγμές μέσω cutscenes και διάφορων αποστολών.
Πολύ περιεχόμενο και δουλεμένες προσθήκες από την Ubisoft
Ξεκινώντας, το παιχνίδι φυσικά και θα σας υποδεχτεί ως ακόμη έναν Intiate που αναθέτουν πάνω σας όλες τις ελπίδες των Assassin, βρίσκοντας πρώτοι το Ancient Artifact, ζώντας όλα τα sequence fragments που σας παραθέτουν ως υποκλοπή από την Abstergo.
Στην συνέχεια θα μπορείτε να παίξετε με τα αδέρφια Frye, εναλλάσσοντας όποιον θέλετε με την χρήση του κεντρικού μενού. Μπορώ να πω πως η εναλλαγή χαρακτήρων ήταν μια ευχάριστη προσθήκη, καθώς στην αρχή οι χαρακτήρες είχαν ιδιαίτερα στοιχεία(Evie-Stealth, Jacob-Fighting). Προς τη μέση-τέλος του παιχνιδιού βέβαια αυτό δεν είχε σημασία καθώς οι χαρακτήρες κέρδιζαν κάποια skill points τα οποία μπορούσαμε να ξοδέψουμε, με αποτέλεσμα και οι δύο να είναι απίστευτα δυνατοί, κρατώντας βέβαια λίγα χαρακτηριστικά που τους κάνουν ιδιαίτερους και ξεχωριστούς.
Ένας από τους κύριους μηχανισμούς του παιχνιδιού-όπως αναφέρθηκε πιο πάνω-είναι και η επανάκτηση του Λονδίνου μέσω των Rooks. Κάνοντας κάποιες συγκεκριμένες ενέργειες, ανακτάτε μία μία τις περιοχές Whitechapel, City of London, The Thames, Lambeth, Southwark, The Strand και Westminister. Όσον αφορά τις αποστολές, καλείστε να κατακτήσετε φρούρια των Templars, ελευθερώσετε παιδάκια και να συλλάβετε-σκοτώσετε εγκληματικά πρόσωπα για την αστυνομία.
Μπορεί να σας φανούν κάπως επαναλαμβανόμενες έτσι όπως ακούγονται, αλλά προσωπικά μου κράτησαν για αρκετή ώρα το ενδιαφέρον, καθώς έβρισκα νέους τρόπους να κάνω την εμπειρία μου πιο ενδιαφέρουσα, αποκτώντας παράλληλα νέα εργαλεία. Στο τέλος των αποστολών καλείστε να πάρετε μέρος στο λεγόμενο “Gang War” έτσι ώστε να κερδίσετε στον έλεγχο σας την περιοχή. Εδώ να σημειώσουμε πως επιστρέφει το σύστημα του Brotherhood, που μας επιτρέπει οποιαδήποτε στιγμή θελήσουμε να καλέσουμε τους συμμορίτες μας, έτσι ώστε να παλέψουν μαζί μας.
Μεγάλο αέρα δίνουν οι αποστολές από διάφορους “εξωτερικούς συνεργάτες“, καθώς επιτρέπουν την προσθήκη κέρδους από προστασία μεταφοράς υλικών ή επιστροφή αγαθών σε εμάς από τα “κακά” χέρια των Templars, αγώνες με κάρο, fight clubs που με το κέρδος της εμπιστοσύνης των εργοδοτών μας παίρνουμε και τα ανάλογα rewards. Ακόμη, η εμφάνιση ιστορικών προσώπων με δικά τους sidestories δημιουργούν ιδιαίτερα στιγμιότυπα τα οποία θα σας κάνουν να αγαπήσετε τον τίτλο λίγο παραπάνω.
Πόντους για προσπάθεια ένταξης επιλογών στις κύριες αποστολές, εμφανίζοντας σημεία εισόδου και άτομα κλειδιά που θα βοηθούσαν σε συγκεκριμένο τρόπο επίτευξης της αποστολής μας.
Το σύστημα μάχης ένιωσα πως είναι βελτιωμένο σε σχέση με το Unity, κάνοντας με να νιώθω άγχος αν δεν δρούσα σωστά, καθώς και η ζημιά που δεχόμουν ήταν ανάλογη της ικανότητας και του σωματότυπου του αντιπάλου. Σημαντικό πιστεύω είναι, πως έχει αρχίσει να εξομαλύνετε σιγά σιγά η κατάσταση με την AI κατά τη διάρκεια της μάχης, δείχνοντας πιο έξυπνη και δυνατή, προσπαθώντας να κάνει πιο οργανωμένες επιθέσεις. Βέβαια ακόμη χρειάζεται αρκετή δουλειά σε ορισμένα θέματα.
Φυσικά για ακόμη μια χρονιά τα collectibles κάνουν την εμφάνιση τους, δίνοντας βέβαια κομμάτια της ιστορίας κυρίως της μοντέρνας εποχής, κάνοντας με να ξοδέψω αρκετό χρόνο μαζί τους. Εκτός από τα κομμάτια που παίρνουμε με τα collectibles, οι υπόλοιπες πληροφορίες που έχουμε από την σημερινή εποχή είναι 3-4 cutscenes και από εκεί και πέρα συνεχίζουμε το παιχνίδι αδιάκοπα, πράγμα που βοηθάει σε μεγάλο βαθμό να βυθιστούμε στην εποχή και την πόλη του Λονδίνου.
Μεγάλη δυσαρέσκεια είχα με τα μεγάλα loading times κατά την πρώτη φόρτωση παιχνιδιού και με την χρήση fast travel points, περιμένοντας αρκετές φορές ακόμη και 2-3 λεπτά μπροστά στην οθόνη.
Κατά την διάρκεια των playthroughs μου σε PS4 και PC, μπορώ να πω συνάντησα ελάχιστα bugs και frame drops, τα οποία δεν κατάφεραν να χαλάσουν την εμπειρία που προσέφερε ο τίτλος.
Στα γραφικά δεν είναι Unity, αλλά συνεχίζει να εντυπωσιάζει
Η ομάδα ανάπτυξης τους τίτλου έκανε θαύματα με την δημιουργία του Λονδίνου! Με το που έφτασα, και πάτησα το πόδι μου ακόμη και στις μικρότερες συνοικίες, ένιωσα πως βρίσκομαι εκεί. Οι λεπτομέρειες στα πανύψηλα κτήρια, οι άμαξες, η βροχή, η ομίχλη και οι καπνοί επάνω από τα εργοστάσια, σε έκαναν να νιώθεις πως βλέπεις κάτι ο οποίο έχει χτιστεί με τα χρόνια και με το μόχθο του κόσμου στο πέρασμα των χρόνων.
Γενικά τα textures και η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού είναι πραγματικά απίστευτη, αλλά πιστεύω πως ο κόσμος του Syndicate είναι λιγότερο εμφανίσιμος από αυτόν του Unity. Κάτι που σίγουρα είναι πολύ κατανοητό, γιατί προφανώς η εταιρία θέλησε να μαζέψει το χάος που δημιουργήθηκε στο Unity με τα bugs, φτιάχνοντας πρωτίστως ένα λειτουργικό παιχνίδι με όμορφη ιστορία και επιστροφή στις ρίζες της σειράς.
Ναι στο Grappling Hook. Αλλά να λείπει ο πλανόδιος;
Για ακόμη μια χρονιά ο ήχος βρίσκεται στα ατού του τίτλου, με τους ηθοποιούς να κάνουν εξαιρετική δουλειά αποδίδοντας τις φωνές των χαρακτήρων απίστευτα, δίνοντας τους ανάλογο χαρακτήρα και χροιά. Η μουσική ταιριάζει απόλυτα με το setting, αν και με ενοχλεί που ακούω την μουσική χωρίς να βλέπω κάποιον ορατό πλανόδιο μουσικό να παίζει στον δρόμο.
Ο χειρισμός βελτιώνεται συνεχώς, και φέτος ευχάριστη ήταν η έκπληξη του Grappling Hook, καθώς βοηθάει πολύ στην ομαλή ροή της κίνησης μας στην πόλη, γιατί κυριολεκτικά είχαμε κουραστεί να σκαρφαλώνουμε.
Requesqat in pace…
Συνολικά το παιχνίδι μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις. Είχα καιρό να απολαύσω τόσο Assassin’s Creed παιχνίδι από την κυκλοφορία του δεύτερου τίτλου της σειράς. Ούτε το Brotherhood δεν με ενθουσίασε τόσο. Η μάχη Assasins-Templars καλά κρατεί, με την ιστορία να μην καταφέρνει να εξελίξει τους καταπληκτικούς χαρακτήρες στο βαθμό που θα θέλαμε. Το Λονδίνο δείχνει καλογυαλισμένο και πανέμορφο, όντας ένας τεράστιος παιδότοπος για τις διάφορες ιστορίες που θα ζήσετε μέσω της οικογένειας Frye. Τα μεγάλα loading screens θα πρέπει να διορθωθούν- γιατί μου χάλασαν λίγο την εμπειρία-και να γίνει λίγο πιο ενδιαφέρον το κίνητρο και τα πιστεύω του βασικού εχθρού, έτσι ώστε να νιώσουμε τις διαφορές στην ιδεολογία των Τemplars σε σχέση με αυτή των Assassins.
Αν δεν έχετε παίξει κάποιον τίτλο της σειράς Assassin’s Creed, το Syndicate είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να ξεκινήσετε, καθώς το παιχνίδι δεν απασχολεί τόσο τον παίχτη με τα γεγονότα της μοντέρνας εποχής.
Για το Review του Assassin’s Creed Syndicate δοκιμάσαμε τον τίτλο τόσο στην έκδοση για PS4 όσο και στην έκδοση για PC. Οι μόνες διαφορές που συναντήσαμε, ήταν ότι στο PC στα max settings το παιχνίδι ήταν πιο όμορφο και έτρεχε στα 60 FPS. Να σημειώσουμε πως η εμπειρία του τίτλου και στα δύο format είναι εξίσου ποιοτική.
Ακολουθήστε το Videogamer.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις και τα νέα
