Το Homefront The Revolution πρόκειται για το δεύτερο μέρος ενός τίτλου που δεν τα είχε πάει και πάρα πολύ καλά, ούτε είχε κάνει τρομερές πωλήσεις! Φαίνεται λίγο σαν ένα sequel που κανείς δεν ζήτησε ή περίμενε. Παρόλα αυτά δεν είναι κακό. Ή τουλάχιστον δεν είναι όσο κακό όσο μπορεί να περίμενε ο κόσμος, έχοντας εμπειρία από την προηγούμενη προσπάθεια της Dambuster Studios.
H Ιστορία του Homefront Revolution
Στο δεύτερο μέρος της σειράς, η Dambuster Studios προσπαθώντας να δανειστεί λίγο από την “αίγλη” του πρώτου – όσο αναφορά την ιστορία – αναδιπλώνει ένα υπερβολικό backstory, όπου η Βόρεια Κορέα είναι υπερδύναμη, έχει την δική της Silicon Valley, τους δικούς της Steve Jobs και Bill Gates και την Apex Corporation να έχει τον έλεγχο των πάντων, από οικονομικά και τραπεζικά, μέχρι όπλα και εξοπλισμούς. Έτσι γίνεται η κύρια πάροχος οπλικών συστημάτων των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες έχουν πληγεί από μεγάλο οικονομικό κραχ.
Σιγά σιγά πράκτορες της Βορείου Κορέας εισχωρούν σε όλα τα σημαντικά πόστα στον Αμερικανικό στρατό και την κυβέρνηση. Όταν όλα είναι έτοιμα, αχρηστεύονται όλα τα οπλικά συστήματα των Η.Π.Α. και η χώρα μένει απροστάτευτη και βυθισμένη ακόμα περισσότερο στην αθλιότητα και την εξαχρείωση.
Εκεί ακριβώς η Βόρειος Κορέα στέλνει στρατό ως βοήθεια αρχικά, αλλά με τον καιρό αναλαμβάνουν/καταλαμβάνουν σημαντικά σημεία της Αμερικανικής χώρας. Έτσι η Φιλαδέλφεια είναι πλέον κάτω από τον Κορεάτικο ζυγό, και είναι στο χέρι μας να ελευθερώσουμε μαζί με την “Επανάσταση” τις πόλεις. Οι πόλεις είναι χωρισμένες σε περιοχές: Red Zones όπου υπάρχει πυρ κατά βούληση, Yellow Zones όπου υπάρχει αυστηρή αστυνόμευση και τα Green Zones όπου είναι τα κεντρικά των τοπικών Κορεατών αρχηγών.
Το ταξίδι μας προς την απελευθέρωση ξεκινάει όταν μας συλλαμβάνουν για ανάκριση σχετικά με τον αρχηγό της τοπικής επαναστατικής ομάδας και – χωρίς spoilers – καταφέρνουμε “κάπως” να ελευθερωθούμε
Το gameplay
Το Homefron έχει αρκετά στοιχεία από πολλούς άλλους FPS τίτλους και προσπαθεί μέσα από το πανέξυπνο level design, που μας επιτρέπει να κινηθούμε στην πόλη ανάμεσα από ερημωμένα κτήρια και ξεχασμένους υπονόμους, να κάνει την πλοκή και την εξέλιξη της ιστορίας όσο πιο διασκεδαστική γίνεται. Αλλά θέλει προσοχή μην αρχίσετε rampage αλά Grand Theft Auto, γιατί τότε πλημμυρίζει ο τόπος από Κορεάτες και ουσιαστικά πρέπει να κάνετε Load από το τελευταίο σημείο που είχατε αποθηκεύσει.
Προφανώς οι Κορεάτες είναι καλύτερα οπλισμένοι από εμάς – τουλάχιστον στην αρχή – οπότε πρέπει να κινούμαστε όσο πιο stealth γίνεται και να μην κινούμε υποψίες. Ο Κορεάτικος στρατός έχει επίσης drones και διάφορα άλλα ιπτάμενα και μηχανοκίνητα μέσα, οπότε γενικότερα οι κινήσεις μας είναι περιορισμένες και τις περισσότερες φορές ελεγχόμενες.
Οι μηχανισμοί για την προσθήκη mods στα όπλα και το crafting είναι αρκετά εύκολα και αναμενόμενα, ενώ η περισυλλογή αντικειμένων για την χρήση τους στο crafting όχι και τόσο δύσκολη αφού τα πάντα τριγύρω είναι ερείπια. Οι διάλογοι μπορούν να γίνουν βαρετοί και μεγάλοι, με αποτέλεσμα όσο προχωράμε να γίνεται λίγο κουραστικό το κάθε cut-scene, αλλά η γενικότερη εμπειρία και οι πληροφορίες ή η πλοκή που προσθέτει το κάθε ένα λειτουργεί ευεργετικά προς τον τίτλο.
Παρότι η γενικότερη εμπειρία όσο αναφορά το gameplay είναι καλή και ενώ πετυχαίνει να μας μεταφέρει την ατμόσφαιρα του πολέμου και της επανάστασης, το Homefront: The Revolution αποτυγχάνει σε βασικές αρχές των FPS. Το gunplay δεν είναι και τίποτα το σπουδαίο, ενώ τα περισσότερα όπλα έχουν κακοσχεδιασμένα σκόπευτρα σε σχέση με την κάμερα και την γωνία βολής και συνήθως τραγική ευστοχία, κάτι που μας κάνει να ξεμένουμε από σφαίρες σε χρόνο dt. Και παρότι υπάρχει πληθώρα mods και αλλαγών που μπορούμε να εφαρμόσουμε σε κάθε όπλο – για παράδειγμα ένα rossbow μπορούμε να το μετατρέψουμε σε τόξο-φλογοβόλο – η εμπειρία δεν βελτιώνεται σημαντικά.
Επίσης δεν υπάρχουν και πολλές νέες ιδέες, με αποτέλεσμα η πλοκή της ιστορίας να καταντάει προβλέψιμη και βαρετή σε πολλά σημεία, ενώ τα διάφορα missions είναι σίγουρο πως τα έχετε παίξει – τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό – κάπου σε κάποιο Far Cry ή στο Metro Last Light. Ακόμα και όταν μπαίνουμε σε νέες περιοχές που θεωρητικά θα μπορούσαμε να τις εξερευνήσουμε και να περάσουμε ωραία, οι αποστολές είναι σχεδόν ίδιες.
Τέλος υπάρχουν κάποια προβληματάκια με το AI, καθώς οι Κορεάτες δεν είναι και τίποτα σαΐνια. Αρκετά συχνά αυτοκτονούν, ενώ η γενικότερη συμπεριφορά τους στο πεδίο μάχης, και ο τρόπος που πετάγονται μπροστά στα πυρά μας δείχνει να έχουν deathwish.
Τα γραφικά και ο ήχος
Εικαστικά ο τίτλος στέκεται αρκετά καλά, με πολύ ωραίο φωτισμό και πολύ καλά προσεγμένο level design. Υπάρχει αρκετή λεπτομέρεια στους χαρακτήρες που αποτελούν τον περίγυρο μας καθ’ όλη την περιπέτεια μας, ενώ το voice acting είναι αρκετά καλό και προσεγμένο.
Γενικότερα στο Homefront: The Revolution, η εταιρία προσπάθησε να αναπαραστήσει την Φιλαδέλφεια όσο πιο πιστά γίνεται, δημιουργώντας αρκετά πειστικά τοπία – που θα περιμέναμε να δούμε σε μια πόλη που έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης.
Τα πολύ καλά kill animations και ο καλός σχεδιασμός του UI, είτε πρόκειται για το απλό μενού του παιχνιδιού, είτε για το crafting menu, κάνουν τον τίτλο αρκετά ευκολονόητο. Προτείνω να απενεργοποιήσετε από την αρχή το movement blur της κάμερας, αφού νομίζω προσθέτει πολύ θολούρα που δεν χρειάζεται σε ένα σκοτεινό FPS τίτλο.
Παρατήρησα πάντως κάποια περίεργα bugs και framedrops χωρίς προφανή λόγω, δηλαδή ακόμα και σε μικρούς κλειστούς χώρους, αλλά η γενική εμπειρία του τίτλου είναι αρκετά smooth ακόμα και σε High επιλογές γραφικών.
Ο ήχος τώρα είναι πολύ προσεγμένος καθώς το παραμικρό που υπάρχει στο περιβάλλον. Βέβαια υπάρχον κλασσικές παιδικές ασθένειες από το πρώτο Homefront όπως σημεία που όταν περιστρέφεσαι ο ήχος κάνει περίεργα και δεν ακολουθεί την περιστροφή της κάμερας, ή υπερβολικός θόρυβος μάχης με αποτέλεσμα να μην ακούς τι σου λένε οι AI χαρακτήρες. Γενικά πάντως το παιχνίδι παίρνει καλό βαθμό στον σχεδιασμό του ήχου.
Συμπέρασμα
Παρά τα διάφορα προβλήματα που έχει το Homefront: The Revolution και το γεγονός πως πρόκειται για ακόμα έναν FPS τίτλο της σειράς, είναι ένας καλός τίτλος και πετυχαίνει πολλά πράγματα σωστά. Με έξυπνους μηχανισμούς και “ενδιαφέρουσα” – αν και παρατραβηγμένη σε πολλά σημεία – ιστορία, καταφέρνει να μας κρατήσει το ενδιαφέρον για αρκετή ώρα.
Ευχαριστούμε πολύ την Enarxis Dynamic Media για την παροχή του τίτλου για PC.
Ακολουθήστε το Videogamer.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις και τα νέα
