Μια από τις μεγαλύτερες σειρές παιχνιδιών από μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες ανάπτυξης σε ένα από τα μεγαλύτερα ρίσκα των τελευταίων χρόνων. Κάπως έτσι θα μπορούσε κανείς να περιγράψει την σειρά παιχνιδιών Assassin’s Creed από την Ubisoft. Ενθουσίασε με την αρχή της, κρίθηκε στην συνέχεια και κατέληξε να βρίσκεται στο όριο μετά την μεγάλη αποτυχία της κυκλοφορίας του Unity. Ευτυχώς με την πιο πρόσφατη προσθήκη, το Assassin’s Creed Syndicate, η Ubisoft έσωσε την σειρά και δημιούργησε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια AC, των τελευταίων χρόνων.
Πως φτάσαμε στο σήμερα;
Αλλά για να κατανοήσουμε την σημασία όλου αυτού, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την ιστορία της σειράς. Το Assassin’s Creed ξεκίνησε την πορεία του το 2007, εντυπωσίασε για τα γραφικά του, τα mechanics αλλά και το open-world θέμα του. Έφερε κάτι νέο στο gaming και έχτισε τις βάσεις για πολλά παιχνίδια ακόμη. Ένα από τα πρώτα λάθη της εταιρείας ήταν ότι μετά το αρχικό παιχνίδι, έριξε στην μάχη ένα από τα πιο δυνατά storylines που έχουμε δει σε παιχνίδι. Με την τριλογία του Ezio (Assassin’s Creed II, Brotherhood, Revelations) το κοινό μπήκε σε ένα άκρως immersive storyline, αντάξιο ταινιών και γνώρισε αρκετές καινοτομίες στα τρία αυτά παιχνίδια.
Και στο τέλος αυτών, βρίσκεται ένα από τα πρώτα προβλήματα. Πως συνεχίζουμε; Η ιδέα λοιπόν της Ubisoft ήταν να συνεχίσει με ένα δυνατό ιστορικό γεγονός στο Assassin’s Creed III, την Αμερικανική Επανάσταση. Σίγουρα εντυπωσιακό παιχνίδι, σίγουρα ενδιαφέρουσα κεντρική ιστορία αλλά το παιχνίδι δεν έφτασε τα επίπεδα των προηγούμενων. Μετά από αυτά, οι fans σε όλο τον κόσμο πήραν στα χέρια τους κάποια καλά παιχνίδια αλλά και κάποια μέτρια. Η σύγχρονη ιστορία έμεινε στον πάγκο καθ’όλη τη διάρκεια των υπόλοιπων παιχνιδιών και βασικά στοιχεία της σειράς εξαφανίστηκαν εξ’ ολοκλήρου.
Η ήττα στο Παρίσι
Και κάπως έτσι, το 2014, κυκλοφορεί το Unity, ένα φιλόδοξο παιχνίδι από την εταιρεία. Κάπου εδώ πρέπει να πούμε ότι η σειρά μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή, δεν είχε haters, πράγμα περίεργο για μεγάλους τίτλους. Σίγουρα δεν άρεσε σε όλους, αλλά δεν υπήρχαν ακραίες εκφράσεις δυσαρέσκειας. Όλα αυτά βεβαίως άλλαξαν. Το Unity ενώ ήταν το πιο άριστο, οπτικά, παιχνίδι, ήρθε παρέα με έναν τεράστιο αριθμό bugs και glitches. Έναν αριθμό τόσο μεγάλο, που πήρε πολύ καιρό στην Ubisoft, με πολλά updates, για να το φτάσει στο επιθυμητό σημείο.
Πέρα από το φιάσκο με τα bugs, το Unity, περιείχε ένα αδύναμο story με λίγες στιγμές ενδιαφέροντος. Τώρα θα μου πείτε, το μόνο παιχνίδι της σειράς ήταν που είχε αδύναμο story; Όχι φυσικά. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε το Black Flag που θύμιζε Assassin’s Creed, μόνο από το logo. Όμως όταν ένα παιχνίδι μαστίζεται από αμέτρητα προβλήματα στον οπτικό και gameplay τομέα, συγχωρείται πιο δύσκολα και όποιο άλλο ελάττωμα.
Let there be Syndicate
Μετά από εκείνη την κυκλοφορία, η σειρά πλέον κρεμόταν από μια κλωστή. Νομίζω είναι κοινώς γνωστό πως εάν το επόμενο παιχνίδι δεν ήταν ικανοποιητικό, ίσως να μιλάγαμε για το τέλος μια σημαντικής σειράς παιχνιδιών. Όμως η Ubisoft, με μία κίνηση ματ, επανέφερε τα AC στον επιτυχημένο δρόμο και κυρίως επέστρεψε στις καινοτομίες.
Το παιχνίδι εισήγαγε δύο playable χαρακτήρες, με διαφορετικές αποστολές αλλά και με δυνατότητα εναλλαγής μεταξύ τους. Επίσης επανίδρυσε ένα γνωστό concept από τα παλιά, που πρώτη φορά γνωρίσαμε στο Brotherhood. Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι όχι απλά το επανέφερε αλλά το βελτίωσε 100%. Με τη δυνατότητα να κάνεις recruit συμμάχους από την συμμορία των χαρακτήρων του παιχνιδιού, αυτομάτως αλλάζει όλο το gameplay αλλά και η τακτική. Grappling hook, για όσους προτιμούν την γρήγορη ανάβαση σε κτήρια καθώς και δυνατότητα απελευθέρωσης περιοχών (άλλο ένα στοιχείο από τα παλιά, με σαφείς βελτιώσεις).
Σημαντικά τα παραπάνω στοιχεία, όμως θα ήθελα να αφιερώσω λίγο χρόνο στο – κατά τη γνώμη μου – σημαντικότερο στοιχείο του Syndicate, τα side missions. Η Ubisoft σε μια πανέξυπνη κίνηση, έκανε τις συγκεκριμένες αποστολές, ενδιαφέρουσες με έναν πολύ απλό τρόπο. Πήρε ιστορικά πρόσωπα – που ανέκαθεν υπήρχαν στην σειρά – και τα πρόσθεσε σε αυτό το κομμάτι. Σε συνδυασμό με έξυπνες και γεμάτες ποικιλία αποστολές μιλάμε ίσως για το καλύτερο side story που έχει υπάρξει ποτέ στο Assassin’s Creed.
Φυσικά δεν εννοώ ότι το Syndicate είναι το καλύτερο παιχνίδι που έχει κυκλοφορήσει. Έχει προβλήματα, επαναλαμβανόμενα μοτίβα καθώς και κάποια ελάχιστα bugs. Όμως κατά κύριο λόγο, η Ubisoft έσωσε την σειρά, κυκλοφόρησε ένα διασκεδαστικό και ενδιαφέρον παιχνίδι και εισήγαγε έναν μεγάλο αριθμό νέων στοιχείων, κάτι που είχαμε καιρό να δούμε.
Ελπίζω η εταιρεία να ακολουθήσει το δικό της παράδειγμα και να συνεχίζει να μας προσφέρει προσεγμένους και ενδιαφέροντες τίτλους.